برای اثبات وجود مبدایی برای عالم، استدلال های گوناگونی صورت گرفته است. برهان صدیقین گونه ای استدلال است که در آن، با تأمل در حقیقت وجود، مبدأ وجود استنتاج می شود. استدلال علامه طباطبایی به سبک برهان صدیقین است که «برهان واقعیت» نام گرفته است و تقریر ساده تری به نظر می رسد. مفهوم سادگی از آغاز درخشش بر لبۀ تیغ اکام، در دستگاه های فکری، معیار داوری میان تبیین های علمی و فلسفی در نظر گرفته و روایت های گوناگونی از آن ارائه شده است. در این میان، روایت ریچارد سویینبرن دقیق تر و پرمایه تر به نظر می رسد؛ زیرا او سادگی را هم به معنای نحوی و هم به معنای هستی شناختی آن در نظر گرفته و جنبه های گوناگونی برای آن بر شمرده است. سویینبرن سادگی را معیار محتمل بودن یک نظریه و دلیل صدق آن می داند. مقالۀ حاضر، نخست روایت سویینبرن از اصل سادگی را بازگو می کند و سپس در پرتو این اصل می کوشد نشان دهد تبیین علامه طباطبایی ساده ترین و بهترین تبیین دربارۀ مبدأ هستی است.

قطب الدین شیرازی معتقد بود بطلمیوس در مقدمه مجسطی گفته: هر هویتی را که در نجوم نیازی به آن نباشد باید حذف کرد. این اصل با بعضی تعاریف مفهوم سادگی و صرفه جویی در فلسفه علم نزدیکی دارد. عبارت «حذف آنچه به آن نیاز نیست» در مجسطی نیامده. ظاهرا اسحاق یا ثابت آنرا درترجمه عربی آن افزوده اند. هییت دانان جهان اسلام در ضمن بحث هییت افلاک خورشید بارها به این اصل اشاره کرده اند و معتقد بودند که برای خورشید مدلی با افلاک کمتر قابل قبول است، چون «ساده تر» است. اما مدل های غیربطلمیوسی که منجمان مراغه، از جمله شیرازی، در آثار هییت خود عرضه کرده اند دارای افلاک بیشتری نسبت به مدل های بطلمیوسی بودند. مدل های غیربطلمیوسی به خاطر حل تناقضات مدل های بطلمیوسی با اصل «حرکت یکنواخت» افلاک در فلسفه طبیعی ارسطو مطرح شده بودند. با اینکه در فلسفه طبیعی ارسطو حداقل دو اصل دیگر نیز برای حرکات افلاک وجود داشت که با هییت بطلمیوس تعارض داشت، منجمان مکتب مراغه تعارض این دو اصل را مهم نمی دانستند و اشکالی از این جهت به مدل های بطلمیوسی نمی گرفتند. شاید علت این رفتار دوگانه این بود که فرض افلاک بیشتر با سرعت یکنواخت ساده تر یا ظریف تر از فرض افلاک کمتر با سرعت نایکنواخت حس می شد.

میل به سادگی در توصیف نظام، یکی از مفاهیم پایه در فلسفه علم و روش های علمی است. زبان شناسی زایا نیز، برای رسیدن به کار آمدی موثرتر می کوشد تا اسباب نظری خود را به حداکثر سادگی برساند. در این مقاله، برای تحلیل سادگی دو نگرش چیره راجع به زبان با یکدیگر مقایسه شده اند که در هر دو آن ها میل به سادگی الزامی روش شناختی است. اولی نظریه ایکس تیره است که چامسکی آن را با اصلاحاتی در نظریه حاکمیت و مرجع گزینی برگزیده و دومی نظریه انواع در منطق است که مونتاگیو آن را برای تحلیل نحوی منطقی زبان به کار برده است. علت انتخاب این دو نظریه، این بوده است که هر دو به نتیجه مشابهی می رسند و از روش های صوری برای توصیف نظام سود می جویند. صوری سازی علاوه بر دقت در تحلیل، قابلیت تعمیم را به دنبال دارد. تعمیم خود مفهومی ماخوذ از سادگی است. یعنی هر چه رابطه ها کمی تر باشد نظام ساده تر است. تحلیل زیر بر پایه مقایسه این دو نظریه نشان می دهد که این پیش بینی همیشه قابل تحقق نیست و توصیف سادگی همیشه ساده نیست. افزون براین، بررسی های دقیق دال بر این است که از این گونه روش های صوری، به علت رابطه های درونی در میان عناصر و اصل های هرنظریه، می توان نتیجه های دیگری هم گرفت. در نهایت، در این مقاله چنین نتیجه گرفته شده است که برای تحلیل نظام هایی که با دقت و به طور یکسان صوری سازی شده اند، اصل مازاد تبیینی که از سوی گیلیس طرح شده است، می تواند معیار خوبی برای سنجش آن ها باشد.

حسن نیت به عنوان یکی از اصول بنیادین وکلی درحقوق بین المللی است. این اصل ازجمله مفاهیم چندلایه و پیچیدهای است که هم در دکترین، همواره مورد بحث بوده، و هم دررویه دیوان بین المللی دادگستری و سایر مراجع قضایی بین المللی به کرات مورد استناد قرارگرفته است. قضات دیوان نیز در نظرات جداگانه خود به مناسبت های مختلف، مفهوم حسن نیت را مورد بحث و استناد قرار داده اند. قضیه اوکراین علیه روسیه از جدید ترین دعاوی مطروحه در دیوان بین المللی دادگستری در رابطه با تفسیر و اجرای کنوانسیون منع نسل کشی می باشد. در این مقاله به روش تحلیلی-توصیفی و با استناد به منابع حقوقی و رای دیوان بین‎ المللی دادگستری ضمن تحلیل قضیه به بررسی جایگاه حسن نیت در رای صادره دیوان در این قضیه پرداخته شده و نتایج به دست آمده بیانگر آن است که دیوان بین المللی، با استناد به اصل حسن نیت در حل و فصل دعاوی بین المللی، نقش مؤثری در توسعه حقوق بین الملل داشته است.

ریچارد داوکینز، زیست شناس معاصر انگلیسی، بر اساس استدلالی با عنوان «استدلال سادگی» بر این باور است که قوانین بنیادین فیزیک در آغاز پیدایش این جهان و به دنبال آن، پیدایش موجودات پیچیده زنده به ویژه انسان طی فرآیند تکامل تدریجی، به صورتی تصادفی و بدون نیاز به وجود خداوند، پدید آمده اند. به نظر وی، قوانین بنیادین فیزیک ساده اند، بنابراین پیدایش تصادفی و بی دلیل قوانین بنیادین، تبیینی است ساده ولی فرض وجود خالقی که قادر به طرح جهانی با چنین پیچیدگی های بسیار گسترده باشد، نظریه ای است بسیار پیچیده. در مقابل، کیث وارد فیلسوف برجسته انگلیسی و برخی فیلسوفان خداباور دیگر مانند ریچارد سوئین برن و آلوین پلانتینگا، با تفکیک میان سادگی موجود در علم و سادگی نظریه خداباورانه از طریق تقسیم مفهوم «سادگی» به دو قسم «سادگی انحصاری» و «سادگی شمولی»، از سادگی فراگیر و جهان شمول نظریه خداباورانه دفاع می کند. از دیدگاه او وجود خداوند فرآیند تکامل و قوانین بنیادین طبیعت را در یک نظام جامع و جهان شمول وحدت و انسجام می بخشد و از این رو از کفایت تبیینی برخوردار است، در حالی که دیدگاه تصادف گرایانه داوکینز فاقد کفایت تبیین است و از عهده تبیین جامع و دقیق قوانین بنیادین فیزیک و فرآیند تکامل بر نمی آید. از دیدگاه کیث وارد «استدلال سادگی» داوکینز در واقع «مغالطه سادگی» است. این مقاله می کوشد قوت دیدگاه خداباورانه را نسبت به دیدگاه ماتریالیستی ریچارد داوکینز و بدین ترتیب نادرستی «استدلال سادگی» او را نشان دهد.

گفته بودی چگونه می گریم            به همین سادگی که می بینیبا مشاهده و مطالعه آثار شاعران سه دهه اخیر ایران، می توان گفت که شعر فارسی در دوران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تحول یافته و به راهی دیگر قدم نهاده است. شعر فارسی امروز ایران، اگر چه مقید به قواعد ساختاری و انضباط سنتی حاکم بر شعر است، از حیث زبان و مضمون تکرار و ادامه گذشته نیست. آن سنت شکنی در وزن و قافیه که در سه دهه قبل از پیروزی انقلاب در قالب «شعر نو» نمودار و تحت عناوینی مانند «شعر سپید» و «شعر آزاد» به افراط کشیده شده بود در شعر پس از انقلاب دیده نمی شود. اما این سخن بدان معنی نیست که شاعران امروز ایران به شعر دوران قاجار و صفوی بازگشته اند و همان تصویرهای همیشگی ملال اور از انسان و طبیعت را کلیشه وار تکرار می کنند. حقیقت این است که شعر امروز ایران شعری است که، هر چند از حیث ساختار نو و تازه نیست، از حیث نگاه شاعر به انسان و جهان به کلی تازه است و طراوت و تپشی دلپسند و امید بخش و زبانی روشن و درست و استوار دارد. می توان گفت شاعران، در دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، باده نو را به جام کهن ریخته اند.

مقدمه و هدف پژوهش: تاثیر فرهنگ بر سیستم های مالی و مدیریتی و زیرمجموعه های آن از قبیل سیستم های مالیاتی هر کشوری امری مسلم است لذا چارچوب و مدلی برای این تاثیرات ضروری به نظر می رسد تا با این مدل ها به بررسی و آزمون ارتباط بین ارزش های فرهنگی بر سیستم های مالیاتی در کشورهای مختلف پرداخت. هدف این پژوهش تبیین ارتباط بین ارزش های فرهنگی هوفستد با ارزش های سیستم های مالیاتی می باشد.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از نظر ماهیت، پژوهشی توصیفی- پیمایشی می باشد. برای جمع آوری ادبیات تحقیق از روش های کتابخانه ای استفاده شده و ابزار گردآوری اطلاعات مربوط به آزمون فرضیات پرسش نامه می باشد. پرسش نامه ای که متغیرهای فرهنگی را اندازه می گیرد همان پرسشنامه ای است که توسط خود هوفستد طراحی شده است و برای کمی کردن متغیرهای ارزش های سیستم های مالیاتی از پرسشنامه ای که در آن از تعاریف متغیرها و با استفاده از نظرات کارشناسان مالیاتی و مالی برای طراحی استفاده شد. پس از این که پرسش نامه ها توزیع و جمع آوری گردید با استفاده از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف، نرمال بودن داده ها آزمون شد و از آزمونهای آماری ضریب همبستگی اسپیرمن و پیرسون برای آزمون فرضیات استفاده شد.یافته ها: یافته های این پژوهش ارتباط بین ابعاد فرهنگی (فردگرایی، فاصله قدرت، اجتناب از عدم اطمینان و مردمنشی) و ارزش های سیستم های مالیاتی (سادگی و شفافیت) را نشان می دهد.نتیجه گیری: برای توسعه مدل تئوریکی تاثیر فرهنگ بر سیستم های مالیاتی، از چارچوب فرهنگی هوفستد (1980) و گری (1988) در این مطالعه استفاده شد. هشت فرضیه بصورت تجربی مورد آزمون قرار گرفتند که این فرضیه ها ابعاد فرهنگی هوفستد را با ارزش های سیستم های مالیاتی یعنی سادگی و شفافیت مالیاتی مرتبط می سازند. نتایج حاصل از این پژوهش، چهار فرضیه از هشت فرضیه موجود را تایید کردند.